Voor dit project is Suzanne Liem op zoek gegaan naar kinderen en kleinkinderen van ooggetuigen van de dekolonisatie- oorlog in Indonesië, zowel in Nederland als in Indonesië. Bij voorkeur heel bekende ooggetuigen maar ook minder bekende personen, mannen en vrouwen, beroemd en berucht. Zoals de kinderen en kleinkinderen van Soekarno, Hatta, Van Mook en Spoor. Spraakmakende verhalen en bijzondere gebeurtenissen (positief en negatief), vormen de basis voor deze zoektocht naar de nabestaanden. Doordat de eerste generatie nu snel uitsterft zal het in dit project voornamelijk gaan om de herinnering aan de voorouder. Het is interessant om zowel de tweede generatie, dus de kinderen, als de derde generatie, de kleinkinderen, te portretteren. Hoe denken zij over de acties van hun ouder(s) en hoe geven zij dit door? 

 ‘Wat weten nabestaanden van de rol van hun voorouder in de dekolonisatieoorlog, welke herinneringen hebben zij aan hun voorouder, welke invloed heeft de geschiedenis van hun voorouder gehad op hun eigen leven?’

 Vanaf 9 mei 2020 verschijnt om de twee weken tien weken lang een Kinderen van de Oorlog verhaal met een spread dagblad Trouw. 

“Zonder de dekolonisatie-oorlog in Indonesië zou ik er niet zijn geweest; vlak na de soevereiniteitsoverdracht vluchtte het gezin van mijn achtjarige Chinese vader van Indonesië naar Nederland. Over deze oorlog en de gevolgen daarvan werd bij ons thuis nauwelijks gesproken.  Met mijn fotografieproject over de dekolonisatie van Indonesië toon ik emoties van kinderen en kleinkinderen van wie een (groot)ouder tijdens deze oorlog een spraakmakende rol heeft gespeeld. Portretten, sequenties en citaten bieden de toeschouwer een persoonlijke blik op een oorlog die nog altijd veel emoties teweegbrengt.”